Fillipo ROCCHI

 

Πρώτο μέρος (Μετάφραση) 

Αρχικά, ας αποδώσουμε φόρο τιμής σε όλα τα άτομα που συμβάλλανε στο ξεκίνημα του mondioring τόσο στο έδαφος όσο και στα παρασκήνια. Το να αναφέρουμε ονόματα είναι πάντα μια επικίνδυνη άσκηση γιατί η μνήμη είναι άστατη και όσοι δεν αναφέρθηκαν να μην με παρεξηγήσουν και να θεωρήσουν ότι έγινε άθελα μου.

Η ιδέα του mondioring γεννήθηκε κατά την διάρκεια μίας συνάντησης από αρκετούς εκπαιδευτές - εκγυμναστές σκυλιών κατά τη διάρκεια ενός τελικού κυπέλλου της Γαλλίας στις αρχές τις δεκαετίες του 80. Ήταν παρόντες, σε αυτή τη συνάντηση, εκπρόσωποι γειτονικών χωρών όπως η Ολλανδία, η Ελβετία, η Ιταλία, το Βέλγιο και η Γερμανία. Συναντήθηκαν σε ένα πολύ καλό εστιατόριο της Metz, όπου και συζητήθηκε η πρόταση να οργανώσουνε μία διεθνής συνάντηση και να γνωστοποιήσουνε σε όλους, το εθνικό πρόγραμμα του καθενός, διότι, σε αυτή την εποχή, λίγοι γνώριζαν, πολλοί κριτίκαραν και ελάχιστοι ήξεραν ! Σε αυτήν την συνάντηση συμμετείχανε σημαντικά άτομα. Μπορούμε να αναφέρουμε, π.χ. τον κ.Noël, πολύ γνωστός στον αθλητικό κόσμο του σκύλου και ο οποίος γνωρίζει πολλά για το αντικείμενο. Ο κ.Varlet που ήταν ο πρώτος ο οποίος ασχολήθηκε με τις σχέσεις και τις επαφές με τους αντιπρόσωπους των προαναφερόμενων χωρών. Ήταν παρών και ο κ.Beyer, πολύ μεγάλος εκπαιδευτής. Επίσης, άνθρωποι όπως ο κ.Lalanne, ο κ.Savigna, ο κ.Ruden, και ο κ.Debonduewe ο οποίος ήταν έντεκα φορές πρωταθλητής Γαλλίας! Άνθρωποι όπως τον κ. Porcu, που πήρε το θάρρος να έρθει να κατακτήσει ένα πρωτάθλημα της Βαλλονίας, εδώ σε μας, στο Βέλγιο. Ο κ.Graziano και επίσης Ελβετοί, όπως ο κ.Suissig και ο κ.Romelli, οι οποίοι είναι πρωτοπόροι του ελβετικούMondioring. Μην ξεχνάμε και τους γερμανούς, Rydel και Hengel. Ο κ.Oppizzi για την Ιταλία,  και για την Ολλανδία  αντιπρόσωποι από μία ομάδα φιναλίστες του πρωταθλήματός τους.     

Όλη αυτή η αφρόκρεμα αυτού του κόσμου διατύπωσε την ιδέα να συναντηθεί μία φορά το χρόνο. Η πρώτη συνάντηση έλαβε μέρος στο Tournai και οργανώθηκε από τον κ.Vansteenbrug. Ήταν μία εξαιρετική επιτυχία, η αξέχαστη Μέρα του Σκυλιού. Είχαμε ζητήσει από τους εκπροσώπους της κάθε χώρας να μας κάνουν μία επίδειξη του εθνικού προγράμματός τους. Ακόμα και οι Αμερικανοί ήρθαν…         

Ήταν το έναυσμα και το ξεκίνημα της μεγάλης περιπέτειας.            

Οι εθνικές μας αρχές ήταν παρούσες. Ο βασιλικός Σύλλογος Saint-Hubert εκπροσωπήθηκε από τα μέλη του συμβουλίου του. Ανάμεσα σε αυτούς θέλω να ευχαριστήσω τον κ.Vankeulebroek, αντιπρόεδρο, ο οποίος από την αρχή μας στήριξε πολύτιμα,  όσο και τους κ.Dambrain και Misselyn για την βοήθειά τους και τις ενθαρρύνσεις τους.

Για την Γαλλία, ας αναφέρουμε τον κ.Aujola, τον κ.Vessière και τον κ.Porcu πού κάλεσαν τον κ.Orlandini ο οποίος μας μετέδωσε την εμπειρία του.

Υπήρχε και “the right man in the right place” (γι’άυτούς που δεν ξέρουν αγγλικά : ο σωστός άνθρωπος στο σωστό μέρος) : ο κ.Gianni Frey και η γυναίκα του Claudia οι οποίοι έκαναν την επαφή και παρουσίασαν την ιδέα - βάσει ενός βίντεο – στον κ.HansNievergelt,  ο οποίος πλέον έχει απεβιώσει και που τότε ήταν Πρόεδρος της διεθνής Ομοσπονδίας σκυλιών (F.C.I). Η παρέμβασή του ήταν καθοριστική.  

 

 

Δεύτερο μέρος (Μετάφραση)

Με ρώτησαν γιατί γεννήθηκε το mondioring. Απλά επειδή οι εκπαιδευτές - εκγυμναστές όλων των χωρών ενδιαφέρθηκαν να γνωρίσουν και να μάθουν εάν και πώς είναι αυτό δυνατόν,  να κάνουμε κάτι άλλο με το τετράποδο κατοικίδιο μας. Μην ξεχνάμε ότι εκείνη την εποχή, πολύ λίγες χώρες έκαναν μία ολοκληρωμένη εργασία, δηλαδή υπακοή, άλμα και επίθεση - δάγκωμα σε ολόσωμη στολή. Ο σημαντικότερος μας στόχος ήταν να κάνουμε τους εκπαιδευτές - εκγυμναστές να γνωρίσουν και να καταλάβουν ότι ο σκύλος μπορεί να δαγκώσει οπουδήποτε και σε ορισμένες περιπτώσεις να λειτουργήσει μόνος του, χωρίς το αφεντικό του.

Δεν ήταν και τόσο εύκολο γιατί μερικές χώρες, πολύ δυνατές στο κυνολογικό επίπεδο και στην αστυνομική εργασία, είχαν ένα πρόγραμμα το οποίο εάν το μεταφέραμε στην καθημερινή ζωή, θα ήταν ψεύτικο και τελείως αναποτελεσματικό. Είναι ένας από τους λόγους που οδήγησαν τους εκπαιδευτές - εκγυμναστές να εξετάσουνε ξανά τον τρόπο εργασίας τους. 

Παλιότερα, μόνο η Γαλλία, η Ολλανδία και το Βέλγιο είχαν ένα πρόγραμμα επίθεσης διαφορετικό από το διεθνές πρόγραμμα R.C.I.

Πολλοί Γάλλοι εκπαιδευτές - εκγυμναστές δεν μπορούσαν να καταλάβουν ότι όλα τα βελγικά σκυλιά έδιναν τουλάχιστον δύο ή τρία δαγκώματα στην επιστροφή της επίθεσης ή στην επιφυλακή του κομπάρσου – ερεθιστή.

Για έναν διαγωνιζόμενο του βελγικού προγράμματος, το σημαντικότερο ήταν να βελτιώσει την δαγκοληψία. Είχαμε πίσω μας ένα πρόγραμμα, ηλικίας άνω των 100 ετών, το οποίο βασιζόταν συστηματικά στην μεταβλητότητα και στην δαγκοληψία των συγκεκριμένων σκύλων, τα οποία είναι παρεμπίπτοντος γεροδεμένα και εύσωμα, εκτός ορίων της φυλής τους, κάτι που απαιτείται από το πρόγραμμα. 

Για εμάς τους Βέλγους, το γεγονός να προσαρμοστούμε με το αγώνισμα των γάλλων γειτόνων, δεν μας χαροποιούσε. 

Ήταν αδιανόητο να μπορέσει ένα σκυλί να πηδήξει χωρίς να του δώσουμε τουλάχιστον 3 ή 4 εντολές, ή να το στείλουμε μπροστά («εμπρός») χωρίς να το αρπάξουμε από τον λαιμό.

Οι Ολλανδοί δεν καταλάβαιναν ότι ένα σκυλί μπορεί να δαγκώσει έναν άνθρωπο στην επίθεση σχεδόν ακίνητο, ο οποίος δεν φώναζε. Το πρόγραμμα τους είναι μια αστυνομική εργασία βασισμένη αποκλειστικά πάνω στην ταχύτητα και στην κινητικότητα. Το μέρος «δάγκωμα» έχει πολύ λίγη υπακοή. Αντιθέτως, οι επιθέσεις έχουν μία ακραία βία. Οι κομπάρσοι - ερεθιστές τους έχουν μία έκφραση την οποία, είμαι βέβαιος ότι ακόμα και σήμερα την θυμούνται μερικοί βέλγοι, γάλλοι και άλλοι.           

Είχαμε όλοι ένα πρόγραμμα που λατρεύαμε.

Χρειαζόμασταν ένα παράλληλο και συμπληρωματικό αγώνισμα. Αρκετοί πολλοί μεγάλοι εκπαιδευτές - εκγυμναστές μας κάνανε την επίδειξη, και απέδειξαν στους επικριτές ότι είναι δυνατόν να δουλέψουμε αρκετά αγωνίσματα ταυτόχρονα. 

Τα καλύτερα παραδείγματα είναι οι νικητές των πρωταθλημάτων του  mondioring που ήταν και πρωταθλητές των χωρών τους σε διαφορετικά αγωνίσματα. 

Π.χ.: αρχικά, θα αναφέρω σίγουρα τον καλύτερο ανάμεσα μας :  

- τον κ.Roland Hubert πολλές φορές πρωταθλητής Γαλλίας «Campagne», δύο φορές πρωταθλητής Γαλλίας «Mondio», τρεις φορές πρωταθλητής σε  «Mondoring», Χ φορές πρωταθλητής Γαλλίας «Pistage», Χ φορές φιναλίστ σε γαλλικό «ring» και ο οποίος κερδίζει και διαγωνισμούς σε διεθνής πρόγραμμα R.C.I. Σίγουρα ξεχνάω και άλλα, αλλά θα με συγχωρέσει!  

- ο κ.Serge APPELTANS δύο φορές παγκόσμιος πρωταθλητής, Χ φορέςπρωταθλητής Βελγίου σε «ring» και πού έβγαλε 200 πόντους στους 200ους στην υπακοή !

- Steve SEYNAVE:  πρωταθλητής Βελγίου σε «ring» το 1999 και πρωταθλητής του Mondioring μερικές εβδομάδες αργότερα στο Mulhouse.

- η οικογένεια BEYER : Χ φορές φιναλίστες στο Κύπελλο Γαλλίας. Νικητής του πρωταθλήματος Γαλλίας, ο Michel κέρδισε το πρωτάθλημα του Mondioring στο Gijon (Ισπανία) το 1993 και ο Frederic, ενώ ήταν ακόμα μικρός, κέρδισε το παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Arendonck (Βέλγιο) το 1994.

- και εγώ συμμετείχα σε πάνω από 250 διαγωνισμούς του mondioring ; 17 φορές στον τελικό του βελγικού πρωταθλήματος, 2 φορές πρωταθλητής του mondioring στο Creutzwald το 1991 και στο Cortebert το 1992, και πρωταθλητής Βελγίου στην 3η κατηγορία στο Esneux.

Υπάρχουν κι άλλοι αλλά δεν μπορώ να τους αναφέρω όλους. Θα επανέλθουμε σε αυτούς αργότερα. Όλο αυτό για να καταλάβουν μερικοί ξεροκέφαλοι ότι είναι δυνατόν να συμμετέχουμε σε πολλά προγράμματα ταυτόχρονα.

Αυτό που θα πρέπει όμως να καταλάβετε καλά είναι ότι το mondioring είναι παράλληλο αγώνισμα που χρειάζεται να αναπτυχθεί και σίγουρα να αναγνωρισθεί καλύτερα και να μην πιστέψουμε ποτέ ότι δημιουργήσαμε αγώνισμα της αντικατάστασης !

Ίσως εδώ, το μήνυμα δεν πέρασε καλά και μερικοί δεν κατάλαβαν καλά.

Το θετικό όλης αυτής της δουλειάς προκάλεσε αρκετές χώρες να δουλέψουνε ξανά λίγο τους κανόνες τους. Π.χ. : για το Βέλγιο, η επαναφορά και το σταμάτημα με την φωνή και την σφυρίχτρα, τα μέτρα της φυγής, το γενικό βάδισμα του συνοδού, κλπ.          

Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας, πρέπει να διαπιστώσουμε ότι το mondioring δεν γεννήθηκε τυχαία.